AVISO

Todos os recursos publicados neste blogue teñen unha finalidade exclusivamente educativa. Se algún propietario non desexa que as súas creacións aparezan neste, rogo se poñan en contacto comigo e serán eliminadas

sábado, 17 de diciembre de 2011

Climate Change- Pronto en galego

13.12.2011 - UNESCOPRESS La bandera palestina ondea en la UNESCO


La bandera palestina fue izada hoy en la Sede de la UNESCO para simbolizar la admisión de Palestina en la Organización. El presidente de la Autoridad Palestina, Mahmud Abás, la Directora General de la UNESCO, Irina Bokova, la presidenta de la Conferencia General, Katalin Bogyay, y la del Consejo Ejecutivo, Alissandra Cummins, así como los presidentes de los grupos regionales estuvieron presentes en la ceremonia.
"Nuestra admisión (en la UNESCO) es un gran motivo de orgullo", dijo el presidente Abbas a los delegados e invitados. "Escritores, artistas e investigadores palestinos han desempeñado un papel vital en la preservación de la cultura y la identidad de nuestro pueblo. También la UNESCO ha tenido un papel fundamental y ha sido una leal aliada".

En su discurso de bienvenida a Palestina, la Directora General dijo: "la UNESCO trabaja hoy en primera línea para construir un mundo más pacífico, más democrático y más justo. La dignidad humana es nuestro punto de partida y la medida de nuestro éxito. La solidaridad es nuestra guía y nuestro objetivo".

"El multilateralismo nunca ha sido tan importante como hoy. El ingreso de Palestina como miembro de la UNESCO debe suponer para todos una oportunidad de unión en torno a valores compartidos y ambiciones de paz renovadas. Este espíritu es el que me guía a la hora de dar la bienvenida a Palestina a la UNESCO", agregó Bokova.

El 31 de octubre, la UNESCO se convirtió en el primer organismo de Naciones Unidas en admitir a Palestina como miembro de pleno derecho tras la votación de sus Estados Miembros en el seno de la Conferencia General. Con Palestina, el número de miembros de la UNESCO asciende a 195.

GaliciaHoxe.com


Mudanza climática: abandonemos os cumios do poder!
14.12.2011
MANOEL SANTOS

Para sermos francos, ninguén esperaba ren do Cumio do Clima que vén de rematar en Durban (COP17).

Ao cabo, máis de tres lustros de conversas só deixaron un feble acordo in extremis para acadar un Kioto II, a negociar a partir de 2015 e facer efectivo en 2020, isto é, na COP26! E claro, tamén algunha –xa tradicional e por suposto nada fiábel– promesa de esmola, igualmente para 2020, como a dos 100.000 millóns de dólares para o Fondo Verde para o Clima, que contrastan, como apuntan dende Ecologistas en Acción, cos 1.600.000 millóns de euros xa dados en axudas á banca só na Unión Europea.

Menos dá unha pedra, dirán algúns e algunhas. Poida que si, pero poucas horas despois do remate da interminábel xuntanza, Canadá soterraba simbolicamente calquera esperanza ao retirarse do estéril, pero único, tratado internacional para loitar contra o drama da mudanza climática.

O Protocolo de Kioto orixinal, que expira a finais do vindeiro ano –en Durban aprobouse unha dubidosa prórroga–, até agora serviu máis para concienciar a unha miúda parte da poboación mundial sobre o meirande problema da humanidade –o que non é pouco– que para reducir as emisións de gases con efecto invernadoiro, que no caso canadense son un 35 por cento superiores ás de 1990, cando deberían ser, segundo o tratado asinado, un 6 por cento inferiores. Se estes 17 anos de cumios de alto nivel diplomático pero ínfimo nivel moral deron estes patéticos resultados, por que temos que acreditar en que nos vindeiros 9 anos imos contar con solucións acaídas por parte dos poderosos?

No entanto, sendo máis que censurábel a decisión de Canadá, o certo é que está enchida de sinceridade. Kioto resulta "moi caro" para moitos Estados –os máis contaminantes e "desenvolvidos"– no curto prazo, malia que milleiros de científicos insistan en que o seu incumprimento pode xerar a meirande factura pagada pola humanidade no vindeiro século: a súa inviabilidade.

Porén, esta visión economicista da "eiva de eivas" espétase frontalmente contra unha realidade innegábel e obviada en todas e cada unha das infrutuosas COPs: non estamos diante dun problema de Estados, senón de sistema. Non debería ser unha negociación entre Estados, senón entre modelos socioeconómicos. É radicalmente imposíbel frear a mudanza climática –así como mitigar os seus efectos– se non aceptamos que o capitalismo e a supervivencia da especie humana neste noso planeta son cada día máis incompatíbeis.

Tendo en conta o anterior, acreditar nun Durban exitoso era, xa que logo, unha quimera. Se cabía esperar algo, como moito tratábase da ratificación dunha evidente diagnose elaborada anos atrás, en Copenhaguen 2009 e en Cancún 2010, que puxo de relevo que a cegueira política é directamente proporcional á ambición dos mercados e o nacionalismo de estado. De feito, nin sequera os movementos sociais pola xustiza climática, que amorean, como di o xornalista de Le Monde Hervé Kempf, "millóns de cidadáns do mundo conscientes do drama, pero non dabondo numerosos para frear o desastre", tiveron demasiada presenza en Suráfrica, por canto os e as activistas tamén van aprendendo a economizar esforzos (inútiles) e este ano que entra, o 2012, hai algunhas citas que poden ser máis proveitosas.

Chegados a este punto, hai tres cuestións que debemos resolver de Durban en diante:

Primeira. Que os habitantes do cumio da pirámide de poder humana non están, nin se espera que estarán, dispostos a ceder un chisco na súa teima por considerar o capitalismo –e con el a produción irracional e o consumo desaforado– o único sistema viábel para a humanidade. Isto fai imposíbel que deles vaia xurdir ningunha solución efectiva e, polo tanto, que das COPs que organizan poidamos esperar nada no futuro. A presenza de quen integramos o movemento mundial pola xustiza climática nestes cumios ten que rematar. A estratexia de presionar ao poder deste xeito non funciona. Supón un esforzo inútil, desmobilizador, descorazonador e, asemade, dá demasiada importancia algo que nunca a vai ter, amais de alimentar o ego de políticos indignos. Cómpren outros camiños.

Segundo. Que non abondando cos millóns de cidadáns e cidadás conscientes do drama que apuntaba Kempf, a suma de efectivos é imprescindíbel, vital, e aí deben dirixirse todos os esforzos dos e das activistas do mundo. Menos cumio e máis rúa. A mudanza climática é coma un cancro en estado de metastatización. Un cancro dos peores. Agroman e se desenvolven en traizoeiro silencio. Non doen e os seus síntomas son case imperceptíbeis. Até que non hai remedio. Isto fai a nosa misión extraordinariamente difícil. Como convencer á poboación mundial, agoniada polos múltiples problemas de hoxe, que loite para evitar os problemas de mañá?

E terceira. Que os movementos sociais do planeta conscientes da traxedia teñen que estar máis unidos, para ser máis visíbeis e máis fortes. O inimigo non é a mudanza climática. É o capitalismo, e contra el hai que reaxir con máis forza. Debemos potenciar os nosos propios espazos de loita impoñendo nós o campo de batalla. Só así seremos máis visíbeis, máis críbeis e, como resultado, máis persoas se poderan unir activamente a unha causa que é de todos e de todas. Dígoo sen rodeos. Até agora o espazo máis potente que tivemos para enfrontarnos ao inimigo estivo ao redor do proceso Foro Social Mundial e todo o que agromou de aí, dende Porto Alegre a Cochabamba. Non hai que desbotar, por suposto, ningunha iniciativa que xurda. Todo suma. Pero temos que ser prácticos e prácticas dunha vez. Urxe revitalizar, reconceptualizar e se cabe recuperar a potencialidade destes foros. Xa abonda de construír e deconstruír continuamente como sempre fixemos dende a esquerda social. Velaí a a nosa debilidade.

Urxe organizarnos en masa nas vindeiras citas, xa sexa "in situ" ou dende as nosas casas. Nunha achegada distancia. Facer o local global e o global local. Entre outras, en Porto Alegre, entre o 24 e 29 de xaneiro próximos, no Foro Social Temático: crise capitalista, xustiza social e ambiental (www.fstematico2012.org.br), para reinventar o noso mundo e poñer a crise ambiental no primeiro andar das nosas reivindicacións; e tamén en Río de Xaneiro, o vindeiro xuño, no Cumio dos Pobos Río+20 (www.rio20.net) para definirmos un novo marco de dereitos de sustentabilidade, porque non só falamos de mudanza climática, tamén de perda de biodiversidade, de contaminación masiva, de abraiante desaparición de ecosistemas. Dos nosos dereitos e dos dereitos da Nai Terra.

E apunto outra cita que pode ser de interese. Entre o 14 e 18 de setembro de 2012 está previsto, se todo vai ben, na Galiza o chamado Foro dos Foros (www.forodosforos.org), un pre-proxecto que aínda está a ser elaborado e que fará un chamamento para a construción colectiva. Trataríase dun foro de carácter temático para reflexionar sobre a metodoloxía e o futuro do proceso do FSM, xa con máis dunha década de vida, en base á experiencia dos principais foros organizados desde 2001. Un bo lugar para pescudar novos xeitos de mobilización e artellamento social, que é o que precisamos. Para sermos cada día máis.

Este artigo foi extraído do sitio web de Altermundo.

miércoles, 14 de diciembre de 2011

COSTA DA MORTE

LIBROS SOBRE AS EXPEDICIÓNS POLARES





LIBROS SOBRE AS EXPEDICIÓNS POLARES


Para saber máis


ROBERT F. SCOTT, capitán da mariña británica de procedencia humilde, formou parte da expedición de Shackleton ao Polo Sur que quedou a menos de 900 km. Scott planificou a súa viaxe como unha expedición científica.

Para saber máis


ROALD AMUNDEN (1872-1928) era fillo dunha familia acomodada de comerciantes noregueses e a exploración polar convertiuse na súa profesión. Foi o primeiro en cruzar desde o Atlántico ao Pacífico polo Ártico.

16 de decembro de 1911


Os protagonistas da aventura: Amundsen, Wisting, Hassel e Helmer Hansen

100 anos da chegada de Amundsen ao Polo Sur

sábado, 3 de diciembre de 2011

ESPERO OS VOSOS COMENTARIOS

DIA INTERNACIONAL DOS DEREITOS HUMANOS



Recollemos a Declaración Universal dos Dereitos Humanos, un documento normativo aprobado por as Nacións Unidas o 10 de Decembro de 1948 e que supuxo o recoñecemento dos dereitos das persoas con independenza da súa orixe ou da súa condición.

viernes, 2 de diciembre de 2011

DIA INTERNACIONAL DOS DEREITOS HUMANOS


O 10 de decembro de 1948 os pobos do mundo dotáronse dun documento normativo "A DECLARACIÓN UNIVERSAL DOS DEREITOS HUMANOS" que recoñece a existencia de dereitos imprescriptibles e inalienables en todas as persoas. Dereitos que deben ser respectados e protexidos por todos os gobernos en todo o mundo.
A súa violación debe ser perseguida e sancionada en todas partes.
Lembrar a súa vixencia e a necesidade de defendelos é tarea de todas e todos.

martes, 29 de noviembre de 2011

EL TIEMPO


EL TIEMPO
Galicia comenzará el puente con nieve en las montañas de Lugo y Ourense
El viernes nevará por encima de los 1.000 metros.

Galicia comenzará el puente de la Constitución con nieve en las montañas de Lugo y Ourense. Según las previsiones de MeteoGalicia, el viernes nevará por encima de los 1.000 metros y hará más frío en toda la comunidad.
La comunidad gallega quedará ese día bajo la influencia anticiclónica aunque con una masa de aire frío acercándose desde el norte que mantendrá la inestabilidad. Predominarán los intervalos de cielos nublados con chubascos ocasionales que será más frecuentes por la mañana y de nieve por encima de los 1.000 o 1.2000 metros.
Las temperaturas descenderán de forma ligera y moderada y se rozarán los cero grados en algunos puntos de la comunidad, como Verín o Lalín donde los termómetros bajarán hasta los 2º. Las máximas quedarán por debajo de los 15º en toda Galicia. En A Coruña, Ferrol, Pontevedra y Vigo la máxima será de 13º, en Ourense y Santiago de 12º y en Lugo de 9º.

LA VOZ DE GALICIA, 29 de Noviembre de 2011

EPICENTRO EN FORNELOS

Un terremoto con epicentro en Fornelos despierta a miles de pontevedreses
De magnitud 3,5 en la escala de Richter, se percibió como una fuerte explosión seguida de un temblor que duró varios segundos.


G.P./ I.L./REDACCIÓN - FORNELOS Un terremoto de 3,5 grados en la escala de Richter, que ya se considera como una magnitud importante, se produjo ayer a las 9.12 (hora española) con epicentro en la localidad pontevedresa de Fornelos de Montes, al noroeste de Mondariz, según informaciones facilitadas por el Instituto Geográfico Nacional.
El temblor fue sentido en numerosos municipios de la provincia de Pontevedra, entre ellos en Vigo, donde vecinos del barrio de Teis llamaron a la Policía Local asegurando que parecía la onda expansiva de una bomba.
En ninguna de las localidades a donde llegaron las vibraciones del terremoto se produjeron daños de tipo material o humano, más allá de la caída de algunos objetos, cuadros, o movimientos en pequeñas cosas.
El pueblo donde más se sintió el seísmo fue Fornelos de Montes, al localizarse el epicentro a pocos kilómetros de la capital municipal, que en los mapas todavía se identifica como A Igrexa. Según el Instituto Geográfico Nacional el movimiento de las placas tectónicas se produjo a unos 17 kilómetros de profundidad. No se conoce la existencia de réplicas.

LA VOZ DE GALICIA, Domingo 27 de noviembre

domingo, 27 de noviembre de 2011

COMENTA A NOTICIA



CATÁSTROFES NATURALES
España podría sufrir un gran tsunami

Un informe científico elaborado por el Instituto de Hidráulica Ambiental de Cantabria alerta de que España podría sufrir un tsunami, cuya magnitud superaría al ocurrido en Indonesia en 2004, que causó la muerte de más de 200.000 personas.

Además, advierte de que en España, al contrario que en la mayoría de países expuestos a un tsunami, no existe ninguna iniciativa por parte de las administraciones para establecer un sistema de alerta local, ni planes o protocolos de emergencia, ni medidas para mitigar y preparar a la población expuesta.

El informe se ha presentado en el marco de la reunión del grupo intergubernamental de la Unesco para establecer un sistema de alerta global para tsunamis en 2012, que se celebra por primera vez en España, en el que participan expertos procedentes de más de 40 países.

Así, en el informe se señala que históricamente está documentado que las costas españolas han sufrido el impacto de tsunamis, uno de los cuales, ocurrido en 1755, provocó más de 15.000 muertos en la zona costera del Golfo de Cádiz.

Sin embargo, se establece que es la cuenca del Mediterráneo Occidental (Málaga, Granada, Almería, Murcia y Baleares) la que más fenómenos de este tipo ha sufrido, aunque sus consecuencias no han sido tan desastrosas como en el Atlántico español.

De hecho, el informe alerta de que un tsunami similar al ocurrido hace 250 años en el Golfo de Cádiz, en la actualidad «podría generar una catástrofe igual o superior a la de Indonesia en 2004», si se produjese en época de verano.

Además, según este estudio, zonas del Mediterráneo como Almería y Murcia o localidades de las Islas Baleares se podrían inundar con olas de una altura mayor de tres metros.

LA VOZ DE GALICIA- 24/11/2011

sábado, 19 de noviembre de 2011

A UNIÓN EUROPEA

A ONU

O espazo político

EL CIELO LEVANTA EL TELÓN



Las Leónidas pasean su nítida lluvia de estrellas por el escenario de un firmamento de nebulosas, galaxias lejanas y cúmulos globulares
La cola del cometa 55P/Tempel-Tuttle dejará a su paso por la Tierra partículas de polvo más pequeñas que un grano de arena. Esas partículas entrarán en la atmósfera de nuestro planeta a cien kilómetros por segundo, y a semejante velocidad se calentarán hasta iluminarse como antorchas y convertirse en estrellas fugaces. Las Leónidas, no tan abundantes como las Perseidas de agosto pero mucho más nítidas y brillantes, nos visitarán esta noche y durante todo el fin de semana. Si las nubes lo permiten se podrán divisar hacia el este. A ser posible, temprano, antes de que la la Luna se asome para emborronar con su luz amarillenta el lienzo del firmamento.

Para disfrutar de las Leónidas no hace falta nada. Se ven a simple vista al huir de la luz de las ciudades, a ser posible provistos de mantas y chocolate caliente. Una silla plegable completa el kit para disfrutar de la pantalla panorámica del cosmos.
Las fugaces más brillantes se conocen como bólidos, «y lo bueno de las Leónidas es que, aunque no haya una gran cantidad de estrellas, se ven bastantes bólidos», explica Tosar, miembro también de la Agrupación Astronómica Ío, de A Coruña.




Pero no es necesario esperar a que nos visiten las Leónidas para pasmarse ante el escenario del firmamento, que cada noche da una función gratuita. A simple vista, o usando como mucho unos prismáticos, se pueden reconocer constelaciones, que son agrupaciones estelares, pero también el paso errante de los planetas (vagabundos, en griego antiguo) o cúmulos globulares, que son agrupaciones de estrellas viejas que orbitan alrededor de galaxias como si fueran satélites.
Y este fin de semana, como se observa en el gráfico superior, la programación del cielo ofrece en prime time (diez de la noche) y en exclusiva mundial el espectáculo de las lunas de Júpiter, el Cúmulo Doble de Perseo, las Pléyades, la Nebulosa de Orión o la abismal galaxia de Andrómeda.

La Voz de Galicia - 18 de noviembre de 2011

COMENTA A NOTICIA

domingo, 6 de noviembre de 2011

NOVAS NOTICIAS SOBRE O VOLCÁN NA ILLA DE "HIERRO"

ESPECIAL CRISIS SÍSMICA - 6/11/2011 (19:07 horas)
La columna de vapor y material volcánico se elevó 20 metros sobre el mar durante un minuto

ESPECIAL CRISIS SÍSMICA - 5/11/2011 (22:20 horas)
La evacuación se produjo por la aparición de columnas de vapor y ceniza

ESPECIAL CRISIS SÍSMICA - 5/11/2011 (20:53 horas)
EL VOLCÁN SE ACERCA
La pesadilla se repite



ESPECIAL CRISIS SÍSMICA - 4/11/2011 (13:22 horas)
EL PEVOLCA CONFIRMA LA APARICIÓN DE LOS PIROCLASTOS HUMEANTES
Ya se aprecia la alineación de los focos de emisión de la erupción
Las imágenes que han tomado los científicos del Instituto Geográfico Nacional (IGN), en el vuelo de reconocimiento del Grupos de Emergencias y Salvamento del Gobierno de Canarias (GES), ha permitido conocer la alineación de los focos de emisión de la erupción submarina a lo largo de la fractura.

ESPECIAL CRISIS SÍSMICA - 4/11/2011 (18:27 horas)
Con el volcán a cuestas
El Hierro sufre en silencio las consecuencias del volcán. La Madre Naturaleza así lo ha querido. Tal vez sea una especie de castigo por los pecados del pasado o, quién sabe, un regalo en forma de capricho volcánico del que nos beneficiemos en el futuro.

sábado, 29 de octubre de 2011

7000 millóns de persoas

Segundo a ONU, o 31 de outubro chegaremos a ser 7000 millóns de persoas no planeta, fai moi poucos anos, no 1999 eramos 6000 e no 1987 a cifra era de 5000.

UNHA SUXERENCIA


Por que non visitas o "Atlas Didáctico"que podes atopar na páxina web do "Instituto Geográfico Nacional", podes facer unha viaxe moi interesante polo Universo, a Terra, a Cartografía e o teu país.
Podes entrar directamente desde "Visita tamén"

APRENDEMOS DA XEOGRAFÍA

Así surgió el volcán submarino de El Hierro

El equipo de científicos del Instituto Español de Oceanografía (IEO, organismo público de investigación dependiente del Ministerio de Ciencia e Innovación), que desarrolla desde el pasado 23 de octubre una misión científica en el Hierro a bordo del buque 'Ramón Margalef', ha podido comparar en imágenes el antes y el después de la aparición del volcán submarino en el sur de esta isla canaria.

Comparando la imagen de 1998, tomada desde el buque de Investigación Oceanográfica Hespérides, con la realizada esta semana por el Ramón Margalef, los estudios actuales permiten interpretar el valle submarino como la traza de una falla o fisura, al final de la cual se ha producido la erupción y creación del nuevo volcán.

Por otra parte, los científicos han conseguido la primera recreación en vídeo del cráter de volcán. El volcán tiene un diámetro en la base de 700 metros, una altura de 100 metros y un cráter de unos 120 metros de anchura. La base del cráter se encuentra situada a 300 metros de profundidad.

Arriba: Imagen de la zona del volcán submarino tomada en 1998. La imagen muestra un módulo de topografía elaborado a partir de los datos obtenidos en 1998 con el Buque de Investigación Oceanográfica Hespérides en la zona de El Hierro, dentro del Programa "Zona Económica Exclusiva Española" que dirigían el Instituto Hidrográfico de la Marina (IHM) del Ministerio de Defensa y el Instituto Español de Oceanografía (IEO), dependiente del Ministerio de Ciencia e Innovación. Esta imagen revela por tanto cómo era el relieve del fondo del mar antes de la aparición del nuevo volcán; el círculo indica la topografía del fondo en aquel momento, que correspondía a una vaguada submarina.



Imagen del volcán submarino tomada el 25 de octubre de 2011 Esta segunda imagen ha sido captada a bordo del Buque Oceanográfico Ramón Margalef del IEO. En ella se observa claramente el edificio volcánico de nueva creación, así como la morfología de una lengua de lava que, surgiendo del cráter, discurre pendiente abajo siguiendo el curso del antiguo valle.
(El Mundo.es)

O MEDIO FÍSICO

martes, 25 de octubre de 2011

O TEMPO

Habemus núcleo volcánico


CIENCIA
Habemus núcleo volcánico
El buque Ramón Margalef, que partía de Vigo hace una semana, localiza los focos de la erupción de El Hierro.
EUROPA PRESS Un equipo de científicos del Instituto Español de Oceanografía (IEO), organismo público de investigación dependiente del Ministerio de Ciencia e Innovación, ha localizado y cartografiado los focos de la erupción del volcán submarino en El Hierro durante la misión científica que, desde el pasado 23 de octubre, están desarrollando en la zona a bordo del buque Ramón Margalef.

El equipo científico, dirigido por Juan Acosta y Francisco Sánchez, ha localizado un edificio volcánico de nueva creación de forma cónica, con un diámetro en la base de 700 metros, una altura de 100 metros y un cráter de unos 120 metros de anchura. La base del cráter se encuentra situada a 300 metros de profundidad. Asimismo, y mediante la utilización de ecosondas de mayor frecuencia, ha sido posible localizar las columnas de gases y fluidos que emite el volcán y otros puntos de emisión (fisuras).

Los autores del hallazgo destacan que es el primero que se consigue en estas condiciones en todo el mundo, dado que se ha investigado el volcán y las actividades volcánicas asociadas en el momento óptimo de su actividad eruptiva sobre el fondo. Esta temprana localización y caracterización del fenómeno volcánico permitirá estudiar la evolución temporal de estos fenómenos y facilitará la interpretación y conocimiento del fenómeno volcánico en las islas.

Primera misión científica del buque
El buque Ramón Margalef partió de Vigo el martes 18 de octubre rumbo a Tenerife, donde llegó el pasado sábado. El domingo por la mañana llegó finalmente a El Hierro. El Ramón Margalef, hasta hace escasas semanas aún en fase de pruebas, aceleró su puesta a punto para encabezar esta misión científica, que supone su estreno. Su objetivo es estudiar la actividad volcánica en la zona y sus consecuencias tanto en los fondos marinos de la isla canaria como en su ecosistema.

El buque lleva a bordo un vehículo submarino de observación remota, denominado Liropus, con capacidad para observar y muestrear ecosistemas de hasta 2.000 metros de profundidad.

La campaña oceanográfica en la cual se han realizado estos descubrimientos se realiza en colaboración con la Plataforma Oceánica de Canarias (Plocan) y la Agencia Canaria de Investigación, Innovación y Sociedad de la Información (Aciisi), en el marco de apoyo al Comité Científico del Pevolca.

A PRIMEIRA BORRASCA DO OUTONO EN GALICIA

Data de elaboración: Informe elaborado o día 23/10/2011 ás 08h.
Comentario xeral para hoxe, 23: Durante esta xornada Galicia quedará baixo a influencia dunha borrasca cun intenso gradiente bárico que nos traerá ventos fortes e moi fortes e chuvias fortes a partir do mediodía.
Comentario xeral para mañá, 24: Logo do paso dunha fronte moi activa a situación tenderá a normalizarse en Galicia, aínda con chuvias fortes na madrugada na provincia de Ourense, quedando no resto da xornada unha situación de alerta amarela por mar de fondo.

IMAXE DA BORRASCA NO RADAR
Na imaxe represéntase a reflectividade medida polo radar (dBZ). Este produto foi xenerado a partir dun escaneo simple cunha inclinación da antena de 0.5 graos. Os resultados obtidos represéntanse nun radio de 200 km. Sobre a escala de reflectividades indícase, de forma aproximada, o carácter da intensidade da precipitación segundo a fórmula de Marshall-Palmer.
Diante desta situación METEOGALICIA puxo á comunidade en alerta amarela por “adverso metereolóxico”, fenómeno que fai referencia a unha serie de factores:
 Refacho máximo de vento
 Mar de vento
 Precipitación 12 horas
 Precipitación 1 hora
 Mar de fondo



Lenda dos niveis de aviso
Nivel amarelo: Non existe risco meteorolóxico para a poboación en xeral aínda que sí para algunha actividade concreta (fenómenos meteorolóxicos habituais pero potencialmente perigosos).
Nivel laranxa: Existe un risco meteorolóxico importante (fenómenos meteorolóxicos non habituais).
Nivel vermello: O risco meteorolóxico é extremo (fenómenos meteorolóxicos non habituais de intensidade excepcional).

domingo, 23 de octubre de 2011

A PRIMEIRA BORRASCA DO OUTONO


Unha borrasca é unha área de forma circular, de baixa presión, cun diámetro variabel, desde uns centos a varios miles de quilómetros. A presión atmosférica presenta un valor mínimo no centro e vai crecendo radialmente cara a fora.

Preséntase con ceos anubrados, baixas temperaturas, precipitacións abondantes, vento forte, e, as veces, aparato eléctrico.

OS CLIMAS

O VOLCÁN


Durante uns días seguimos con moito interés o volcán da illa de Hierro en Canarias. Tiñamos unha erupción volcánica marítima moi cerca e sentiamos curiosidade.
Aprendimos que era e como podía dar lugar ao nacemento de novas illas.
Agora o volcán adormeceu e a xente de Hierro pode regresar ás súas casas.

QUE É A XEOGRAFÍA

Benvidas e benvidos


Hoxe iniciamos o noso blog para aprender e coñecer a xeografía e como é o seu traballo.É outro camiño para descubrir que é unha ciencia divertida e que ten moito que decir na nosa vida cotidiá.
Vai para as alumnas e alumnos de 3º ESO mais esperamos que esperte a curisosidade doutros grupos.